श्री गंगाराम विद्ये (श्री. जितेंद्रनाथ) बालपणापासून अत्यंत धार्मिक वृत्तीचे होते. ते नित्य नियमाने नगर मधील श्री सिद्धेश्वर मंदिरातील शिवाची पूजा उपासना करीत असत. सुमारे १२ वर्षे त्यांनी सातत्याने भाद्रपद महिन्यात अष्टविनायकाची यात्रा केली. श्री मार्कंडेय मंदिर सेवा मंडळ नगर चे सचिव म्हणून कार्य करीत असताना श्री देवेंद्रनाथांनी जितेंद्र नाथांना म्हणजेच विद्येंना भेटण्यासाठी बोलावले होते. त्यावेळी देवेंद्रनाथ यांनी विद्ये महाराजांना मार्कंडेय मंदिराची जागा कार्यक्रम घेण्यासाठी तीन दिवसांकरिता मागितली. ती जितेंद्रनाथांची व देवेंद्रनाथांची पहिली भेट होती.

एके दिवशी श्री देवेंद्रनाथ महाराजांना चैतन्य कानिफनाथांची भावावस्था आली असताना त्यांनी “नाथजीके कार्य के लिए मुझे ज्येष्ठ शिष्य चाहिये। आप में से कोई ये जिम्मेदारी ले सकता है? मेरा शिष्य बनके नाथजी का कार्य संभालोगे?” असे विचारले. तेव्हा विद्ये हात जोडून उभे राहून म्हणाले, महाराज इस सेवा कार्य के लिए मै तैयार हुं। तेव्हा देवेंद्रनाथ भावावस्थेमध्येच म्हणाले, “देखो, नाथजी का रास्ता काटों का है। इसके उपर से तुम्हे चलना होगा। कार्य करते समय तुम्हें बहुत सारी कठीणाइयॉं उठानी पडेगी और बहुत संयम रखना पडेगा।” त्यावेळी विद्येंनी त्या सर्व गोष्टी मान्य केल्या आणि त्यांच्या चरणावर मस्तक ठेवले. त्यावेळी श्री देवेंद्रनाथांनी विद्येंच्या मस्तकावर कृपाशिर्वादाचा हात ठेवला.

एका अमावस्येच्या दिवशी श्री देवेंद्र नाथांनी विद्ये महाराजांना कानिफनाथांच्या समाधी मंदिरामध्ये नेऊन मंदिराची दारे बंद करून घेतले. भावावस्थेत ते कानिफनाथांच्या समाधीवर स्थानापन्न झाले आणि विद्ये महाराजांना समोर बसवून त्यांचा पूर्वजन्म व या जन्मात आलेली संकटे यातून नाथांनी त्यांना कसे वाचविले याबद्दल सविस्तर सांगितले आणि उर्वरित जीवन नाथाकार्यासाठी आहे याची जाणीव करून दिली. आणि त्यांना नाथ संप्रदायातील अनेक गुप्त मंत्र सांगून त्याचा जीव ब्रह्म सेवेसाठी उपयोग करण्याचा आदेश देवून आयुष्याचे सोने केले.

देवेंद्रनाथांनी योगमायेने संजीवन समाधी घेतल्यानंतर त्यांचे उत्तराधिकारी ज्येष्ठ शिष्य श्री. जितेंद्रनाथ (गंगारामजी विद्ये) यांच्याकडे पीठाचा वारसा आला. त्यानी सद्गुरु आदेशानुसार अध्यात्मिक कार्य केले. देवेंद्रनाथांच्या नंतर नाथ कार्याची धुरा श्री जितेंद्रनाथांनी गुरु आदेशानुसार पुढे नेटाने चालविली. आणि रविवार दिनांक ३ मे १९८८ रोजी ते चैतन्यात विलीन झाले.